SAN ROMAN ( 1 ) - CASTRIS ( 2 )

PASA.......PASA

ESTE E O MEU CAMPO
"COMO TU NO HAI DOS"

Debiamos de ter unha "detector de verdades" para sabe-las indentificar a cencia serta, asi deste xeito un podria andar pola vida a bon seguro moito mais tranquilo. Pra que se me entenda que cando un fala non provocaria que se estivese dudando se o que esta a disir e verdade ou mentira.. ou tamén que non teria sentido o " mentir " cando realmente non deseas disir a verdade....porque de todos modos , o engano non ia a ter lugar e po-lo tando seria unha perda de tempo e esforzos o adicarllo a tal menester. Asi pois :
Algúns de nos non creiamos moito o "rapas" cando afirmaba que o campo de paiosaco era o "seu" , nin que lle tocará en herdanza aquel anoco de agra todo serrado e con seis portas na volta , sen contar as da entrada e as do vestiarios..... mais él insistia.. ..
" Tranquilos confiade en min dijovos por activa e por pasiva que este e o meu campo... ante o cal Garsia non ataque de serenidade lle espetou:

Bueno Alvarito bueno .. a ti hache de pasar como a " Capelán " que desia que era seu o que temos nos aló... ... hastra que despois de moitos anos entrou en rasóns e acabou sedendio o Castris... traballiño dabondo me costou convense-lo pa-que o fixerá senón ainda hoxe estariamos sen él ..

Fora Carallada.. Garsia ... non dijo que o que ti dis non sea serto.... pero e boa verdade " xuroche que "como tu no hai dos " .

Ajora; ide vós a saber , cal dos dous non di a verdade.